بررسی اجمالی مواد آمورف مورد استفاده در هسته ترانسفورماتور توزیع

    اولین آلیاژهای با ساختار غیر کریستالی در سال 1950 میلادی توسط اداره ملی استاندارد آمریکا گزارش شد. از آن زمان تاکنون فعالیت‌های زیادی در جهت ارتقاء کیفیت این نوع مواد و روش‌های بهینه تولید و اقتصادی‌تر کردن آن صورت گرفته است.
معرفی و توسعه فرآیند انجماد سریع (Rapid Solidification) در سال 1960 که در آن سرعت انجماد فلز به حدود k/s 106 می‌رسد،‌باعث شد که امکان تولیدنوارهای باریک آلیاژی آمورف فراهم شود. ضخامت این نوارها حدود µm50-25 تولید تجاری اولین نوار آمورف با عرض mm7/1 توسط شرکت Allied Chemical انجام پذیرفت که این امر به سال 1971 باز می‌گردد. امروزه این نوارها به صورت آزمایشگاهی تا ضخامت حدود mm300 و به صورت تجاری تا ضخامت حدود mm213 تولید شده‌اند.
از دهه هفتاد میلادی به بعد با معرفی تجاری مواد مغناطیسی آمورف،‌تحولی در نوع ماده مورد استفاده در هسته ترانسفورماتورهای توزیع پدید آمد. آلیاژ آمورف باترکیب آهن، بر و سیلیس دارای مقاومت الکتریکی و استحکام بالا ولی حد اشباع مغناطیسی پایین و نیز محدودیت‌ دمای کاری در مقایسه با فولاد سیلیکونی است.
در سال 1982 شرکت جنرال الکتریک در آمریکا اولین ترانسفورماتور ساخته شده با مواد آمورف رابرق‌دار کرد. متعاقب آن چند شرکت دیگر اقدام به ساخت انواعی از این نوع ترانسفورماتورها کردند. از آن زمان تاکنون فعالیت‌های فراوانی از سوی تولید‌کنندگان بسیار محدود مواد آمورف در جهت اقتصادی‌کردن روش‌های تولید این نوع ماده و معرفی کردن آن به عنوان یک جایگزین مطمئن و مناسب به جای ورق‌های سیلیکونی انجام پذیرفته است. استفاده از فلزات آمورف باعث کاهش حدود 70-60 درصدی تلفات هسته این نوع ترانسفورماتورها نسبت به ترانسفورماتورهای دارای هسته فولاد سیلیکونی می‌شود.

دان لود کامل

   توجه: برای دریافت رمز مقالات باید به عضویت دهکده خاله فر درآمده باشید.