تاتها و نکات
مثل بسیاری از کلمه های بیگانه که در زبان ما معنایی جدید یافته اند؛ تات نیز اگر در اصل و در زبانهای بیگانه معنایی دیگر دارد، در ایران به معنی جماعات و
زبان و گویش ایرانی مشخصی شناخته شده و رایج است. جماعاتی سربلند و نژاده که پیچ و خم پر خطر و پر مخافت تاریخ را به استواری طی کرده و هرگز در
برابر زبان و فرهنگ بیگانگان سر تسلیم فرود نیاورده اند و از هویت خود حتی تحت عنوان تات، و از زبانشان به مثابه سند هویت ایرانی و آینه میراث گرانسنگ
فرهنگ ملی خویش پاسداری کرده اند و هنوز هم اگر گه گاهی از گوشه و کنار نغمه هایی شوم بر می خیزد و عده ایی به صرف این که فقط زبانشان دیگر
شده است و از این رو فکر می‌کنند خون مهاجمان آلتایی و ( ایغور) اوغوز در رگهایشان جریان دارد، به آن نغمه ها گوش فرا می دهند. تاتها در اوج سرفرازی دل
به مهر ایران و ایرانیت خویش بسته و می‌گویند ما تات هستیم. امروزه آنچه که می تواند ما را به شناخت هویت اجتماعی و زبانی تاتها در طول سده های
گذشته راهنمون شود، اشعار اندک و پراکنده ای ست که از منابع ایرانی بدست آمده است. این اشعار که باید از آن به عنوان تنها آثار مکتوب اختصاصی تاتها یاد
کرد، از یک سو حوزة پراکندگی تاتها و از سوی دیگر ویژگیهای زبانی آن جماعات را نشان می دهد و هم با وجود آن اشعار می توان چشم اندازی از تاریخچه
ادبیات تات، در نظر داشت و از نخستین پدید آورندگان آثار ادبی تاتی سخن گفت. به لحاظ اهمیتی که این موضوع دارد، جای آن است که راجع به آن نیز
مطالبی گفته آید:
تاتها با وجود برخورداری از گنجینة ادبیات شفاهی بسیار غنی، تاریخچة ادبیات مکتوب بسیار جوانی دارند و ادبیات منظوم خواص آنها مدت نسبتاً کوتاهی
است که به منصفة ظهور رسیده است.
به عبارتی ادبیات غیر فولکوریک تات آنچه که هست مرحله ی کودکی خود را می‌گذارند. این مرحله در آن سوی آستارا چای و در حوزه ادبیات تات با در نظر گرفتن
اشعار پراکند ای که دست کم از سدة هفتم هجری – قمری بر جای مانده است. دارای سابقة طولانی تری است اما تاریخ آغاز جدی آن نیز به دورة پس از وقوع
انقلاب 1917 م روسیه می رسد. اشعار و نمایشنامه های م. بخشی اف متولد 1910 و اشعار و داستانهای د.آتنی لوف متولد 1913 گواه این موضوع است.
تا جایی که نگارنده اطلاع دارد، به جز قوم کرد که از این بابت وضعیت خاصی دارد، دیگر اقوام گوشه و کنار میهن ما نیز وضعیتی همانند تات دارند. از جمله علل
آن نیز این است که از سدة پنجم تا اواسط سدة چهاردهم هجری قمری به مدت حدود یکهزار سال سلاله ای ترک و یا ایرانیان ترک شده ای مانند صفویان، در
ایران فرمانروایی کرده اند و همه ی اینها چه آن دسته که دربارشان تکیه گاه فرهنگ و مدنیت ایرانی شده و چه آن دسته که به این مقوله عنایتی ننموده و به
نشر زبان خود به طریق مختلف همت گماشته اند، همگی در کوثر ایران و ایرانیت تحلیل رفته اند. اما آنچه که از آنها بر جای ماند و در جامعة ایرانی ریشه دواند و
سایه گسترد، زبان ترکی ست.
...
<<<بیشتر مقالات سایت که اعضا به آن دستیابی پیدا می کنند با ذکر منبع می باشند.>>>
توجه: برای دریافت رمز مقالات باید به عضویت دهکده خاله فر درآمده باشید.
